Współczesność - Lata powojenne - "Exodus (Z Kowalówki)"

Władysław Henryk Piotrowski

Piotrowscy ze Strachociny w Ziemii Sanockiej

Rozdział IV: Współczesność

1. Pierwsza połowa XX wieku - Początki wielkiej emigracji

2. Lata powojenne - "Exodus"

Giyry-Piotrowscy
Dzieci Michała

Najstarszy syn Michała Giyra-Piotrowskiego, Władysław Stanisław (ur. 9.08.1929r.), wziął udział w „wielkiej ucieczce” Piotrowskich ze Strachociny ale nie wyemigrował zbyt daleko, osiadł w sąsiednim Sanoku. Ożenił się ze strachocką rodaczką, Marią Daszyk (ur. 14.09.1932r.), córką Józefa Daszyka i Wiktorii z Dąbrowskich.
Ród Daszyków przedstawiano już wcześniej wielokrotnie. Prawdopodobnie pierwotnie ród nosił nazwisko Woytowicz, przynajmniej ta część z którego pochodzi Maria. Jej najstarszym znanym przodkiem „po mieczu” był Józef Woytowicz-Daszyk żyjący w połowie XVIII wieku. Żonaty był z Anną Romerowicz (wtedy nazwisko to miało brzmienie Rymarowicz). Mieszkał w górze wsi, w domu który później nosił numer 6. Woytowicze-Daszykowie mieli 5 córek (Wiktorię Agnieszkę, Apolonię Mariannę, Zofię Małgorzatę, Anną i Teklę) oraz syna, Andrzeja Mikołaja (ur. 19.11.173r.), przodka Marii. Andrzej Daszyk ożenił się z Pelagią Kowal, pochodzącą prawdopodobnie spoza Strachociny. W małżeństwie z Pelagią Andrzej doczekał się tylko jednego syna, Sebastiana (ur. 4.01.1797r.), przodka Marii. Po śmierci Pelagii Andrzej ożenił się powtórnie, z Agnieszką z Woźniaków, z którą miał 9 dzieci, m.in. Rozalię, prababkę matki Władysława, Marianny z Galantów. Po śmierci drugiej żony Andrzej ożenił się po raz trzeci, z Wiktorią Kwolek, z którą miał jeszcze 4 dzieci. Najstarszy syn Andrzeja, Sebastian, został dziedzicem domu nr 6 i mocno okrojonego przez podziały gospodarstwa. Ożenił się z przedstawicielką znamienitego rodu Radwańskich, Marianną Radwańską (ur. 24.03.1807r.), córką Tomasza Radwańskiego (ur. 28.12.1779r., syn Franciszka i Marianny z Cecułów) i Marianny. Sebastian i Marianna mieli 4 dzieci, Pawła, Justynę, Antoniego i Wojciecha (ur. 24.04.1840r., zm. 16.10.1893r.), pradziadka Marii. Rodowód Wojciecha przedstawiono poniżej.

      Wojciech Daszyk ożenił się z wdową po Antonim Cecule „Carze”, Marianną Cecułą z Adamiaków (ur. 7.12.1839r., zm. 2.03.1900r.), córką Józefa Adamiaka i Anny Dąbrowskiej.
      Ród Adamskich-Adamiaków przedstawiano wielokrotnie wcześniej. Najstarszym znanym przodkiem Marianny był Sebastian Adamski-Adamiak, żyjący w połowie XVIII wieku.. Ślub Sebastiana Adamskiego-Adamiaka z Katarzyną Winnicką odbył się 13.06.1763r., Tomasz był ich najstarszym synem i dziedzicem gospodarstwa z domem numer 62 w dole wsi. Tomasz ożenił się z Anną Piotrowską (ur. 5.06.1767r.), córką Szymona Piotrowskiego, przodka Szumów-Piotrowskich. Miał z Anną 9 dzieci, synów – Michała, Józefa (ur. 9.03.1803r.), ojca Marianny, Szymona i Tomasza, oraz córki – Agnieszkę, Mariannę, Konstancję, Franciszką i Annę. Józef ożenił się z Anną Dąbrowską (ur. 11.07.1810r.), córką Macieja Dąbrowskiego i Agnieszki Radwańskiej. Miał 8 dzieci, 4 synów (Jana, Kacpra, Filipa i Macieja) i 4 córki – Mariannę (ur. 7.12.1839r., zm. 27.03.1900r.), żonę Wojciecha Daszyka, Magdalenę, Helenę i Rozalię. Z Magdaleną ożenił się Antoni Fryń-Piotrowski.
      Genealogia Marianny przedstawia się następująco:

Wojciech po ślubie z Marianną wprowadził się do gospodarstwa i domu Cecułów-Carów (dom nr 46), dawnych włości Piotrowskich. Z Marianną doczekał się trójki dzieci, Jana (ur. 28.12.1864r., zm. 2.04.1902r.), dziadka Marii, Katarzyny i Wiktorii. Dziadek Marii, Jan, ożenił się z sąsiadką zza płotu, Katarzyną Piotrowską (ur. 17.11.1873r.), córką Walentego Piotrowskiego i Marianny z Błażejowskich, właścicieli gospodarstwa i domu nr 47. Jan po ślubie zamieszkał u Piotrowskich. Z Katarzyną miał trójkę dzieci, Władysława (ur. 7.04.1895r.), Józefa (ur. 26.11.1896r.), ojca Marii, i Małgorzatę (ur. 25.10.1899r.), późniejszą żonę Franciszka Kucharskiego. Katarzyna po przedwczesnej śmierci swoich braci została dziedziczką połowy ojcowskiego gospodarstwa i domu nr 47 (części wschodniej, część zachodnią gospodarstwa Walentego i dom nr 44 odziedziczyła siostra przyrodnia Katarzyny, Marianna, która wyszła za mąż za Jana Mazura). W ten sposób najbardziej wschodnia część dawnych posiadłości Stefana I Piotrowskiego przeszła w ręce rodziny Daszyków i pozostaje w ich posiadaniu do dzisiaj.

Ojciec Marii, Józef Daszyk, ożenił się z Wiktorią Dąbrowską (ur. 29.11.1897r.), córką Macieja Dąbrowskiego i Marianny Radwańskiej. Ród Dąbrowskich był już wielokrotnie przedstawiany wcześniej, Dąbrowscy należeli zawsze do pierwszych rodzin w Strachocinie. Najstarszym znanym z parafialnej księgi metrykalnej przodkiem Wiktorii był Franciszek Dąbrowski, żyjący w połowie XVIII wieku. Był on jednocześnie przodkiem Józefa „po kądzieli”. Franciszek posiadał gospodarstwo w górze wsi, jego dom nosił później numer 8. Żonaty był z Marianną, miał co najmniej trójkę dzieci, synów Tomasza (ur. 11.12.1768r.), przodka Wiktorii, Andrzeja i Macieja, przodka Józefa. Tomasz Dąbrowski został dziedzicem Franciszka, gospodarzem w domu nr 8. Żonaty był z Franciszką Antoszyk (ur. 6.03.1776r., córka Jakuba Antoszyka i Marianny). Najstarszy syn Tomasza i jego dziedzic także nosił imię Tomasz (ur. 13.12.1799r., zm. 19.04.1880r.). Tomasz-junior Dąbrowski ożenił się z Rozalią Radwańską (ur. 18.05.1800r.), córką Andrzeja Radwańskiego i Agnieszki Galant. Dziadków Rozalii przedstawia poniższe „drzewo”. Tomasz-junior i Rozalia mieli tylko jedno dziecko, syna Stanisława (ur. 12.05.1826r., zm. 17.09.1891r.), dziedzica majątku i domu nr 8.

Stanisław Dąbrowski, dziadek Wiktorii, ożenił się z Małgorzatą Kucharską (ur. 10.06.1828r., zm. 18.04.1902r.), córką Szymona Kucharskiego i Wiktorii Buczek. Szymon Kucharski, ojciec Małgorzaty, to ten Szymon, który udzielił schronienia Giebułtowskiemu podczas wydarzeń 1846 roku. Ród Kucharskich to jeszcze jeden znamienity ród strachocki, wielokrotnie już wcześniej przedstawiany. Najstarszym znanym przodkiem Wiktorii był prawdopodobnie Michał Kucharski (ur. 1729r., zm. 20.10.1759r.), żonaty z Marianną (ur. 1729r., zm. 14.07.1759r.). Obydwoje małżonkowie zmarli w tym samym roku, Marianna zaraz po urodzeniu syna Jakuba Ignacego Jana (ur. 13.07.1759r.), Michał trzy miesiące później. Jan (takiego imienia używał Jakub Ignacy Jan) był trzecim synem Michała, jedynym który pozostawił potomków w Strachocinie. Ożenił się z Marianną Teklą Zofią Wroblowską (ur. 29.03.1861r.), córką strachockiego organisty, Józefa Wroblowskiego i Reginy. Ojciec Małgorzaty, Szymon (ur. 1790r., zm. 13.04.1862r.) był synem Jana, był on zapewne ochrzczony poza Strachociną, zapisu jego urodzin i chrztu nie ma w strachockiej „Księdze Metrykalnej”. Szymon Kucharski ożenił się z Wiktorią Buczek (ur. 16.11.1821r.), córką Józefa Buczka (ur. w marcu 1767r., syn Wojciecha Buczkowskiego i Zofii) i Katarzyny Galant (ur. 5.03.1772r., córka Jana Galanta i Zofii). Szymon posiadał znaczne gospodarstwo w dolnej części wsi. Z Wiktorią doczekał się trójki dzieci, syna Jana i córek, Małgorzaty (ur. 10.06.1828r., zm. 18.04.1902r.), babki Wiktorii, oraz najmłodszej Marii.

Stanisław i Małgorzata z Kucharskich Dąbrowscy mieli 8 dzieci, 4 synów – Jana, Walentego, Józefa i Macieja (ur. 21.02.1868r.), ojca Wiktorii (dwaj z nich, Jan i Józef, zmarli w dzieciństwie), i 4 córki – Marię, ponownie Marię, Wiktorię i Annę (pierwsza Maria zmarła jako niemowlę). Ojciec Wiktorii, Maciej Dąbrowski, to jedna z najznaczniejszych postaci życia Strachociny w tym czasie, wieloletni wójt, człowiek ogólnie szanowany i lubiany. Maciej ożenił się z Marianną Radwańską (ur. 5.01.1871r.). Marianna pochodziła z tej gałęzi rodu Radwańskich, którego najstarszym znanym przodkiem był Andrzej Radwański, żonaty z Reginą Lisowską (ślub odbył się 10.11.1754r.). Synem Andrzeja był Wawrzyniec Radwański (ur. 6.08.1775r.), dziadek Stefana. Wawrzyniec był żonaty z Marianną Daszyk. Jego synem był Wojciech Radwański (ur. 28.03.1809r.), ojciec Stefana, żonaty z Marią Adamiak, córką Macieja Kazimierza Adamiaka (Adamskiego). Ojciec Marianny, Stefan Radwański (ur. 1.01.1847r.), ożenił się z Gertrudą Woytowicz (ur. 17.02.1852r., zm. 13.03.1909r.), córką Jana Woytowicza i Anny Sitek. Rodziny Woytowiczów i Sitków przedstawiano wielokrotnie wcześniej. Najstarszym znanym przodkiem Gertrudy „po mieczu” był Józef Woytowicz, takim przodkiem „po kądzieli” był Wojciech Sitko. Synem Józefa Woytowicza był Kazimierz Józef Woytowicz (ur. 28.2.1776r.), dziadek Gertrudy, żonaty z Marianną Cecułą, córką Szymona Cecuły. Ojciec Gertrudy, Jan Woytowicz (ur. 15.06.1828r., zm. 7.03.1889r.), był dziedzicem posiadłości Woytowiczów i domu nr 5. Matka Gertrudy, Anna Sitek (ur. 21.07.1832r.), była córką Michała Sitka i Katarzyny Daszyk. Michał Sitek to syn Jana Sitka i Anny Szmyd, wnuk Wojciecha Sitka i Katarzyny Cecuła. Katarzyna Daszyk to córka Andrzeja Daszyka i Agnieszki Woźniak (Antoszyk), wnuczka Józefa Daszyka i Anny Romerowicz. Rodowód Marianny przedstawiono poniżej.

Maciej i Marianna z Radwańskich Dąbrowscy mieli 7 dzieci, Pawła (ur. 11.01.1895r.), Wiktorię (ur. 29.11.1897r.), Jana (ur. 17.08.1900r.), Franciszka (ur. 10.07.1903r.), Katarzynę (ur. 5.12.1905r.), Stanisława i Franciszkę (ur. 6.03.1912r. Z Wiktorią ożenił się Józef Daszyk.
Józef i Wiktoria z Dąbrowskich Daszykowie mieli 6 dzieci: Bronisława (ur. 6.01.1923r.), Władysława (ur. 14.12.1925r.), Stanisława (ur. 8.08.1929r.), Marię (ur. 14.09.1932r.), żonę Władysłwa Giyra-Piotrowskiego, Kazimierza Piotra (ur. 19.02.1936r.) i Jana (ur. 15.03.1941r.).

Władysław i Maria Piotrowscy "Giyr" zamieszkali w Sanoku, w mieszkaniu w bloku wielorodzinnym. Doczekali się dwójki dzieci, córki Lucyny (ur. 29.11.1957r.) i syna Janusza (ur. 26.12.1962r.). Władysław pracował jako krawiec. Obecnie jest emerytem.

Średni syn Michała Giyra-Piotrowskiego, Józef Mieczysław (ur. 29.10.1931r.) nie dał się ponieść fali odpływu, która zabrała większość Piotrowskich i poniosła ich z rodzinnej wsi w świat. Józef ożenił się w sąsiedniej wsi Górki (położona ok. 6 km w kierunku północno-zachodnim od Strachociny, za Wolą Górecką), z Genowefą Futymą (ślub odbył się 16.08.1964r.). Zamieszkał z żoną w Strachocinie, prowadził ojcowskie gospodarstwo i jednocześnie pracował w Sanoku, dojeżdżając codziennie do pracy ze Strachociny. Józef i Genowefa doczekali się dwójki dzieci, syna Bogdana (ur. 17.11.1965r.) i córki Teresy (ur. 4.06.1968r.).

Obecnie Józef jest emerytem, mieszka z żoną i rodziną córki w nowym domu pobudowanym na działce Giyrów-Piotrowskich w Strachocinie.

Najmłodszy syn Michała Giyra-Piotrowskiego, Kazimierz Paweł (ur. 6.01.1937r.), ożenił się ze strachocką rodaczką, Zenobią Katarzyną Pielech (ur. 16.09.1938r.), córką Józefa Pielecha i Bronisławy z Romerowiczów. Ślub odbył się w Strachocinie 1.10.1960r.
Ród Pielechów, z którego pochodziła Zenobia, przedstawiono już wielokrotnie wcześniej. Najstarszym znanym przodkiem wszystkich strachockich Pielechów był Józef Pielech żyjący w połowie XVIII wieku, gospodarz w domu, który nosił później numer 21, położonym w górnej części wsi. Józef żonaty był z Zofią Berbeć-Szczepańską (po śmierci Zofii Józef ożenił się powtórnie, z Dorotą Mazur). Najmłodszym synem Józefa i Zofii był Jan Pielech (ur. 22.05.1762r.), przodek Zenobii. Jan ożenił się z Zofią Lisowską, córką Andrzeja Lisowskiego i Marianny Piotrowskiej (córka Michała Piotrowskiego, dalekiego przodka Giyrów-Piotrowskich). Najstarszy syn Jana, Jan-junior Pielech (ur. 27.12.1794r.) ożenił się z Anną Kiszka (ur. 10.07.1801r.), córką Szymona Kiszki i Marianny Dąbrowskiej. Ich synem był Maciej Pielech, pradziadek Zenobii, założyciel gałęzi rodu Pielechów zwanej „Maciusiami”.

Maciej Pielech ożenił się z wdową, Konstancją Mielecką (ur. 17.02.1817r., zm. 10.07.1890r.), prawdopodobnie o kilka lat starszą od siebie. Sprawa nie jest do końca jasna, nie wiemy kiedy urodził się Maciej, w strachockiej „Księdze Metrykalnej” nie ma wpisu jego urodzin i chrztu, prawdopodobnie był chrzczony z jakiegoś powodu poza Strachociną. Konstancja Mielecka była córką Andrzeja Franciszka Mieleckiego (ur. 7.10.1779r.) i Apolonii Radwańskiej (ur. 9.02.1788r.). Andrzej Mielecki był synem Wawrzyńca Mieleckiego i Anny. Apolonia była córką Mikołaja Radwańskiego (ur. 6.12.1756r., syn Józefa i Katarzyny Piotrowskiej) i Marianny Romerowicz (ur. 16.10.1759r., córka Michała Romerowicza i Anny Woytowicz).

Syn Macieja i Konstancji, Wojciech Pielech (ur. 20.04.1865r.), ożenił się w Wielopolu, wsi położonej koło Sanoka, z Julianną Bałyk (lub Balik, różnie to nazwisko wpisywano w „Księdze”), córką Stefana i Marianny Masnyk. Na temat rodziny Julianny nic bliżej nie wiadomo. Synem Wojciecha i Julianny był Józef Pielech (ur. 7.09.1897r.), ojciec Zenobii.

Józef Pielech ożenił się z Bronisławą Romerowicz (ur. 18.10.1900r.), strachocką rodaczką, córką Andrzeja Romerowicza i Agnieszki Woźniak. Ród Romerowiczów z którego pochodził ojciec Bronisławy, Andrzej Romerowicz, przedstawiano wielokrotnie wcześniej. Genealogia Andrzeja Romerowicza przedstawia się następująco:

Matka Bronisławy, Agnieszka (ur. 14.01.1873r., zm. 9.06.1942r.), pochodziła z rodu Woźniaków, który też wcześniej wielokrotnie był przedstawiany, m.in. przy omawianiu małżeństwa Michała Piotrowskiego „z Kowalówki” z Katarzyną Woźniak.
Najstarszym znanym przodkiem Agnieszki Woźniak był Jakub Antoszyk, żonaty z Marianną, właściciel dużego gospodarstwa w górnym końcu wsi. Jego najstarszym synem i dziedzicem był Tomasz Antoszyk (ur. 8.12.1767r.), dziadek Agnieszki, żonaty z Marianną Daszyk. Tomasz razem z braćmi zmienił nazwisko z Antoszyk na Woźniak, w przypadku Tomasza miało to miejsce w okresie 1822-23r., jeszcze przy urodzeniu córki Anny w 1821r. nosi on w „Księdze Metrykalnej” nazwisko Antoszyk, a już przy urodzeniu najmłodszej Franciszki w 1824r. zapisany jest jako „Antoszyk a. Woźniak” (alias, tj. inaczej). Dziadek Agnieszki, Stanisław (ur. 15.03.1804r.), był najstarszym synem Tomasza. Z jego młodszą siostrą, Katarzyną, ożenił się Michał Piotrowski „z Kowalówki”. Stanisław Woźniak ożenił się z Teklą Radwańską (ur. 14.09.1813r.), córką Wojciecha Radwańskiego i Anny Maślany. Wojciech Radwański (ur. ok. 1782r.) był synem Kazimierza Radwańskiego i Agnieszki Adamiak (córka Stefana Adamiaka i Agnieszki), Anna Maślany pochodziła spoza Strachociny (prawdopodobnie z sąsiednich Kostarowiec), nic bliżej o niej i jej rodzinie nie wiadomo. Ojciec Agnieszki, Jan Woźniak (ur. 17.06.1835r., zm. 28.12.1885r.), był najstarszym synem Stanisława. Ożenił się z Magdaleną Sitek (ur. 21.05.1846r., zm. 7.10.1909r.), córką Andrzeja Sitka i Agnieszki Galant. Andrzej Sitek (ur. 15.11.1799r.) był synem Sebastiana Sitka (syn Wojciecha Sitka i Katarzyny Cecuła) i Katarzyny Pielech (ur. 1755r., córka Józefa Pielecha i Zofii Berbeć-Szczepańskiej). Agnieszka Galant (ur. 19.11.1806r.) była córką Jana Galanta (ur. 19.06.1775r., syn Jana Galanta i Zofii) i Katarzyny Cecuła (ur. 26.01.1787r., córka Piotra Cecuły i Marianny). Rodowód Agnieszki Woźniak przedstawiono poniżej.

Józef Pielech „Maciuś” i Bronisława z Romerowiczów doczekali się 4 dzieci, Mieczysława Franciszka (ur. 4.09.1923r.), Jadwigi Marianny (ur. 26.01.1929r.), Mariana Wojciecha (ur. 11.03.1926r.) i Zenobii Katarzyny, żony Kazimierza. Ze starszą siostrą Zenobii ożenił się Władysław Błażejowski, starzy brat Marian ożenił się z Kazimierą Błażejowską-Piotrowską.

Kazimierz Giyr-Piotrowski i Zenobia zamieszkali w Sanoku. Mieli dwie córki, Martę (ur. 7.03.1961r.) i Ewę (ur. 19.12.1962r.). Kazimierz został wcześnie wdowcem, Zenobia zmarła w wieku 60 lat (12.1998r.), została pochowana na sanockim cmentarzu (starym). Kazimierz mieszka samotnie w Sanoku.

Obydwie córki Michała, zmarły przedwcześnie. Olga (ur. 1923r.) zginęła w czasie przechodzenia przez Strachocinę frontu wojennego w 1944r., zastrzelił ją niemiecki snajper podczas pracy przy żniwie. Zofia (ur. 2.02.1927r.) zmarła jako mała dziewczynka.

Dzieci Andrzeja

Najstarszy syn Andrzeja Giyra-Piotrowskiego, Tadeusz Jakub (ur. 22.07.1928r.), podobnie jak kuzyni Władysław i Kazimierz, zabrał się z falą „exodusu” Piotrowskich z rodzinnej wsi, ale osiadł jeszcze bliżej niż oni, bo w Zarszynie, odległym od Strachociny zaledwie o 6 km. Kiedyś Zarszyn był miasteczkiem, dużym lokalnym ośrodkiem handlu i rzemiosła, ze stacją kolejową, browarem, tartakiem. Z biegiem czasu podupadł, stracił znaczenie i prawa miejskie. Ale ciągle pozostaje siedzibą gminy. Strachocina przez długi czas, do lat 50-tych XX wieku, należała do gminy Zarzyn, zarszyńska stacja kolejowa była oknem na świat dla mieszkańców Strachociny. Przeprowadzka ze Strachociny do Zarszyna była zawsze, aż do ostatnich czasów, sporym awansem. Tadeusz ożenił się z Marią Karasek (ślub 8.09.1957r.) w Zarszynie i osiadł tam na stałe z rodziną. W małżeństwie doczekał się dwóch synów, Zbigniewa (ur. 10.03.1953r.) i Andrzeja (ur. 3.05.1958r.). Zmarł kilka lat temu, pochowany w Zarszynie.

Średni syn Andrzeja Giyra-Piotrowskiego, Stanisław (ur. 2.10.1936r.), pozostał wierny rodzinnej wsi i ojcowiźnie. Ożenił się w Sanoku-Dąbrówce z Marią Haznar (ślub 27.07.1963r.) i zamieszkał z żoną w rodzinnym domu w Strachocinie. O rodzinie Marii nic nie wiemy. Stanisław i Maria doczekali się trójki dzieci, córek, Doroty (ur. 1964r.) i Agaty (ur. 1966r.), i syna Piotra (ur. 1969r.). Stanisław mieszka w Strachocinie, w domu rodzinnym razem z rodziną syna Piotra.

Najmłodszy syn Andrzeja Giyra-Piotrowskiego, Kazimierz (ur. 1950r.), także pozostał w rodzinnej wsi, ożenił się w sąsiednim Jaćmierzu (żona Mieczysława) i osiadł z rodziną w rodzinnym domu razem z rodziną brata Stanisława. Doczekał się trójki dzieci, syna Wojciecha (ur. 1969r.) i córek, Elżbiety (ur. 1971r.) i Małgorzaty (ur. 1973r.).

* * *

Starsza córka Andrzeja Giyra-Piotrowskiego, Jadwiga (ur. 19.10.1925r.), ukończyła szkołę pielęgniarską, pracowała całe zawodowe życie jako pielęgniarka. Nie wyszła za mąż, mieszka w Sanoku, obecnie na emeryturze.

Młodsza córka Andrzeja, Stefania (ur. 2.10.1936r.), wyszła za mąż w Iwoniczu za Wojciecha Filipowicza (ślub odbył się w Strachocinie 29.10.1955r.) i tam zamieszkała z rodziną. Filipowicze doczekali się trzech synów, Wacława, Krzysztofa i Pawła.

Powrót do witryny Stowarzyszenia Piotrowskich ze Strachociny"