Współczesność - Lata powojenne

Władysław Henryk Piotrowski

Piotrowscy ze Strachociny w Ziemii Sanockiej

Rozdział IV: Współczesność

1. Pierwsza połowa XX wieku - Początki wielkiej emigracji

2. Lata powojenne - "Exodus"

Gorliccy-Piotrowscy

Los córek Stanisława Piotrowskiego „Gorlickiego” potoczył się różnie, starsza Czesława wyszła za mąż w Strachocinie za Mariana Cecułę (ur. 19.01.1935r.), syna Franciszka Cecuły i Cecylii Kozłowskiej-Piotrowskiej. Ślub odbył się 3 lipca 1966r.
Marian pochodził z rodziny wielokrotnie spokrewnionej z rodem Piotrowskich na przestrzeni wieków. Najstarszym jego znanym przodkiem w linii męskiej był Szymon Cecuła, żonaty z Katarzyną Radwańską, właściciel gospodarstwa położonego na południe od pierwotnych posiadłości Piotrowskich (dom nr 48). Jego następcą był syn, Franciszek Wojciech (ur. 1.04.1787r.), żonaty z Konstancją Lisowską (a właściwie Apolonią Scholastyką Konstancją, ur. 9.02.1787r.), córką Kazimierza Lisowskiego i Anny Woytowicz (ur. 27.05.1761r., córka Józefa i Agnieszki). Pradziadek Mariana, Szymon Cecuła (ur. 16.10.1812r., zm. 19.12.1891r.), mimo że otrzymał imię dziadka, był młodszym synem Franciszka Wojciecha (starszy brat nosił imię Tomasz). Ożenił się bardzo późno (może przyczyną była służba wojskowa?), z młodą Franciszką Radwańską (ur. 19.03.1830r., zm. 12.04.1877r.), córką Józefa Radwańskiego (ur. 25.03.1787r., syn Kazimierza Radwańskiego i Marianny, córki Stefana i Agnieszki Adamiaków) i Marianny Buczek (ur. 29.07.1791r.). Marianna Buczek była córką Józefa Buczkowskiego (ur. 03.1767r., syn Wojciecha Buczkowskiego i Zofii) i Katarzyny Galant (ur. 5.03.1772r., córka Jana Galanta i Zofii). Mariaże Cecułów przez trzy pokolenia z pannami z najlepszych strachockich domów potwierdzają ich wysoką pozycję wśród strachockiej społeczności. Dziadek Mariana, Wojciech Cecuła (ur. 30.03.1863r.), ożenił się z Katarzyną Adamiak. Genealogia Katarzyny wygląda następująco:

Ojciec Mariana, Franciszek Tomasz Cecuła (ur. 11.08.1898r.) był najmłodszym synem Wojciecha i Katarzyny. Franciszek ożenił się z Cecylią Kozłowska-Piotrowską (ur. 23.12.1904r.), córką Józefa Kozłowskiego-Piotrowskiego i Marianny Kiszki. Przodkowie Cecylii zostali przedstawieni we wcześniejszych rozdziałach „Genealogii”. Marian był czwartym synem Franciszka i Cecylii. Najstarszy Bronisław ożenił się z Kazimierą Lisowską i zamieszkał z rodziną w Strachocinie. Drugi starszy brat, Józef, z zawodu elektryk, jako młody człowiek, zginął tragicznie podczas pracy porażony prądem elektrycznym. Młodszy brat Mariana, Bolesław Kazimierz, ożenił się z Heleną Piotrowską, córką Stanisława „Błażejowskiego”-Piotrowskiego, i zamieszkał w Sanoku.

Czesława i Marian Cecułowie po ślubie zamieszkali w Strachocinie. Doczekali się dwu córek. Z biegiem czasu zbudowali dom niedaleko rodzinnego domu Mariana, na działce, która leży nad Potokiem Kiszkowym, bardzo blisko pierwotnej siedziby Stefana Piotrowskiego, protoplasty Piotrowskich.

Młodsza córka Stanisława, Kazimiera Marianna (ur. 7.07.1942r.), włączyła się w ogromny ruch emigracyjny ze Strachociny. Już jako uczennica szkoły podstawowej przejawiała nieprzeciętne zdolności do nauki, była zawsze prymuską w klasie. Matka nie zdecydowała się jednak na oddanie jej do liceum ogólnokształcącego w Sanoku, chciała żeby córka szybko zdobyła zawód i zaczęła na siebie zarabiać. Uważała, że nie będzie ją stać na utrzymanie córki na studiach. W związku z tym Kazimiera rozpoczęła naukę w Technikum Samochodowym. Tam także świetnie sobie radziła z nauką, mimo że z natury raczej jest humanistką. W 1961 roku zdała maturę, uzyskała dyplom technika mechanika i podjęła studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. Po uzyskaniu dyplomu inżyniera mechanika rozpoczęła prace w Sanockiej Fabryce Autobusów „Autosan”. Pracowała w „Autosanie” na różnych stanowiskach do roku 1978. W międzyczasie wyszła za mąż za Kazimierza Futymę (ślub odbył się 1 stycznia 1966r.) i doczekała się dzieci, syna Krzysztofa i córki Doroty. W 1978r. zdecydowała się zamienić miejsce pracy na bardziej odpowiadające jej zainteresowaniom, przeszła do pracy w szkolnictwie, do Liceum Ekonomicznego w Sanoku. Tam pracowała przez kilka lat jako nauczycielka, dokształcając się w pedagogice. Następnie przez kilka lat była wicedyrektorką Zespołu Szkół Ekonomicznych w Sanoku, a od kilkunastu lat jest jego dyrektorką. Na razie nie wybiera się na emeryturę. Mieszka w swoim domu w Sanoku razem z synem Krzysztofem. Córka Dorota wyprowadziła się do Krakowa.

Powrót do witryny Stowarzyszenia Piotrowskich ze Strachociny"