Współczesność - Lata powojenne

Władysław Henryk Piotrowski

Piotrowscy ze Strachociny w Ziemii Sanockiej

Rozdział IV: Współczesność

1. Pierwsza połowa XX wieku - Początki wielkiej emigracji

2. Lata powojenne - "Exodus"

Siury-Piotrowscy

Jak już wspomniano poprzednio Józefowi Berbeciowi-Piotrowskiemu, najmłodszemu synowi Marcina, nadano we wsi przydomek „Siur” (od charakterystycznego dla niego zwrotu angielskiego „sure” – czytaj „siur”) i przydomek ten przylgnął także do jego synów.

Najstarszy syn Józefa, Bolesław Roman (ur. 20.03.1924r.), długo cieszył się statusem kawalera, ożenił się dość późno, skończywszy 30 lat. Jego żoną została Zofia Czekańska, córka Władysława Czekańskiego i Heleny ze Staroniów. Bolesław zamieszkał w Sanoczku koło Sanoka, gdzie Zofia pracowała w miejscowej szkole. Bolesław i Zofia doczekali się dwóch synów, Jerzego (ur. 1.07.1959r.) i Janusza (ur. 11.10.1963r.).

Bolesław przez całe życie mieszka z rodziną w Sanoczku, obecnie on i żona znajdują się już na emeryturze, mieszkają razem z synem Januszem.

Średni syn Józefa, Izydor zmarł jako noworodek, sześć dni po urodzeniu. Potrzebował pilnej interwencji lekarza, niestety, w tych czasach było to praktycznie niemożliwe i dzieciak musiał umrzeć.

      Najmłodszy syn Józefa, Bronisław (ur. 31.08.1941r.), pozostał na rodzinnym gospodarstwie w Strachocinie. Jednocześnie pracował w urzędzie pocztowym w Sanoku jako doręczyciel telegramów, dojeżdżając do pracy ze Strachociny. W tym czasie ukończył Liceum Ogólnokształcące dla Pracujących w Krośnie i zdał maturę. Z biegiem czasu awansował w służbie pocztowej i stał się „etatowym” zastępcą naczelników poczt w rejonie Sanoka podczas ich pobytu na urlopach. Po kilku latach podjął stałą pracę we Wróbliku Szlacheckim koło Rymanowa. W latach 1962 – 64 Bronisław odbył służbę wojskową w Stargardzie Szczecińskim. Po powrocie z wojska ożenił się z Marianną Sroką (ur. 6.12.1944r.), córką Leona i Janiny Sroków. Marianna pochodziła z Mogilan koło Krakowa. Tam odbył się 10 października 1964r. w miejscowym kościele ich ślub. Bronisław i Marianna doczekali się dwu synów, Bogdana (ur. 27.01.1966r.) i Pawła (ur. 1.02.1969r.).
      Słaba sytuacja materialna (praca w urzędzie pocztowym była nisko płatna) spowodowała decyzję Bronisława podjęcia pracy w służbie więziennej. Po pozytywnych testach zdrowotnych i „politycznych” Bronisław podjął pracę w więzieniu w Sanoku jako wychowawca. Pracując ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Rzeszowie i uzyskał tytuł magistra. Ukończył także roczny kurs oficerski w Oficerskiej Szkole Służby Więziennej w Kaliszu.
      Przez cały ten czas Bronisław mieszkał w Strachocinie, dojeżdżając do pracy w Sanoku. Po powrocie z pracy pomagał w prowadzeniu gospodarstwa i wychowywaniu synów. Niestety, małżeństwo z Marianną nie trwało długo. Marianna wcześnie zmarła i pozostawiła dwójkę małych dzieci bez matczynej opieki. W tej sytuacji Bronisław ożenił się ponownie, z młodą wdową Wiesławą Słysz (ur. 23.01.1936r.), córką Piotra i Bronisławy Słyszów z Nowotańca. Z Wiesławą Bronisław doczekał się także dwu synów, Artura (ur. 14.03.1971r.) i Mariusza (ur. 17.06.1972r.).
      W 1989 roku Bronisław przeszedł na emeryturę (miał do tego prawo jako „mundurowy”). Obecnie Bronisław mieszka z żoną w starym domu rodzinnym w Strachocinie, udziela się społecznie, od lat pracuje w wiejskiej komisji scalania gruntów, od 2000 roku pełni funkcję Prezesa Ochotniczej Straży Pożarnej w Strachocinie. Próbował swoich sił w wyborach samorządowych, kandydował na radnego Rady Powiatowej w Sanoku, uzyskał drugi wynik na swojej liście, niestety, było to za mało na pełny sukces. Na co dzień Bronisław pomaga w prowadzeniu gospodarstwa, które przekazał synowi, dorabia także prowadząc sprzedaż materiałów budowlanych.

Powrót do witryny Stowarzyszenia Piotrowskich ze Strachociny"