Koło Trójmiasta i Ziemi Pomorskiej(br> Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej

KOŁO TRÓJMIASTA I ZIEMI POMORSKIEJ
TOWARZYSTWA PRZYJACIÓŁ SANOKA I ZIEMI SANOCKIEJ

Nasze władze:

Julian Michenko - Przewodniczący
Gdynia-Pogórze Grn., tel. kom.: 504543976

Z historii naszego koła:

O pra-początkach naszego koła, inicjator jego powstania Gabriel Groch powiada tak (Gabriel Groch i Zbigniew Koziarz: "Sanoczanie na Wybrzeżu" w "Księdze Pamiątkowej Zjazdu: 100 lat Gimnazjum i Liceum w Sanoku". Sanok-1980.):
"W ramach programu Zjazdu Koleżeńskiego w 50-tą rocznicę zdania matury zostaliśmy przyjęci przez Naczelnika Miasta mgr Wiesława Skałkowskiego. W czasie serdecznego spotkania (...) - padło pytanie pod moim adresem - A ilu to Sanoczan na Wybrzeżu i czy się spotykacie, czy się widujecie?. Nie mogłem wówczas udzielić wyczerpującej odpowiedzi. Ale to pytanie nasunęło mi myśl nawiązania bliższego kontaktu z koleżankami i kolegami mieszkającymi i pracującymi na Wybrzeżu Gdańskim. Na pierwsze zebranie w klubie Międzynarodowej Prasy w Gdyni zaprosiłem kilku dobrze mi znanych kolegów. Inicjatywa spotykania się została przyjęta z uznaniem. Postanowiliśmy spotykać się w tym klubie w każdy czwartek po pierwszym i na następne nasze spotkania zapraszać coraz szersze grono Sanoczan. I tak się zaczęło."

Był rok 1977. Czasy "póżnego Gierka". Wiele rzeczy już wtedy można było robić ale - na Boga! - przecież nie nonszalancko, swawolne spotykać się PUBLICZNIE, bez żadnej kontroli ze strony władz!
Jak to, bardzo elegancko, określa kol. Groch: "Wynikło zagadnienie organizacyjne, a mianowicie legalności naszych spotkań."
Świetnym rozwiązaniem okazała się być ucieczka pod opiekuńcze skrzydła Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka.
Trójmiejskie Koło Sanoczan stało się (nie całkiem formalną) filią Towarzystwa na Wybrzeżu.
Bardziej szczegółowo pisze o tym jeden z "ojców założycieli Koła", kol. kmdr Zbyszek Koziarz w napisanym wiele lat później Oświadczeniu".

Pierwszym przewodniczącym Koła został oczywiście kol. Gabriel Groch.
W 1980 r. miało ono 44 płacących składki członków. Byli wśród nich "wyżsi oficerowie Marynarki Wojennej i Lotnictwa, (...) kapitanowie i oficerowie Marynarki Handlowej i Rybołóstwa, pracownicy naukowi Instytutów, wykładowcy wyższych uczelni, wybitni lekarze, a także kierowniczka Szkoły Muzycznej, a nawet nauczycielka sztuki baletowej".
Składki przekazywano do Sanoka. W zamian Koło otrzymywało bieżące numery "Ziemi Sanockiej".
Wydano legitymacje.

W 1978 Koło zorganizowało dla swoich członków dwudniową wycieczkę do Sanoka. Zakłady Autosan zapewniły (bezpłatnie - to był PRL!) autokar. Z uczestnikami wycieczki spotkali się (w Sali Herbowej Urzędu Miejskiego) "Ojcowie Miasta".

kotwice
tablica W tym samym czasie Koło ufundowało Sanokowi nową tablicę pamiątkową związaną z chrztem statku m/s "Sanok" (na pomniku z kowicami, przy ul. Kościuszki). Wykonał ją członek Koła kol. Paweł Kulczycki.
22 lutego 1979 przedstawiciele Koła spotkali się z przedstawicielami załogi motorowca.

W 1979 Koło gościło na Wybrzeżu delegację władz miejskich Sanoka, która przyjechała by odnowić umowę patronacką nad m/s "Sanok".
W 1980 kol. Groch przemawiał w imieniu Sanoczan z Wybrzeża na Zjeździe Wychowanków Gimnazjum w 100 rocznicę powołania do życia tej "Alma Mater Sanociensis".
Słowem, życie organizacyjne kwitnęło.

A potem przyszedł SIERPIEŃ 1980, potem stan wojenny, potem pamiętny rok 1989. Przez wiele lat wydawało się nam, że mamy na głowie ważniejsze sprawy niż pielęgnowanie naszych sanockich korzeni. Kol. Zbyszek Koziarz pisał o tamtych czasach (o pewnym znamiennym epizodzie) w artykule "Gdyńska Gwiazdka 1981" opublikowanym w "Tygodniku Sanockim" w styczniu 1992.

Choć oczywiście nadal spotykaliśmy się, przecież jesteśmy zaprzyjaźnieni.
Rolę nie do przecenienia w podtrzymaniu istnienia nieformalnego w tym czasie Koła odegrali Marysia i Krzysztof Szombarowie. Nasze coroczne spotkania opłatkowe odbywały się w ich gościnnym mieszkaniu w Sopocie.
Najstarsze zdjęcia jakie mamy z tych spotkań pochodzą z roku 1992.
Mamy też zdjęcia ze spotkania opłatkowego z 3 stycznia 1998.

Tak było aż do roku 1997, kiedy to nasze Koło formalnie odrodziło się.
Nawiązaliśmy kontakt z "centralą" w Sanoku. Kierował nią wtedy "nasz człowiek", kol. Zbigniew Koziarz, który zmienił formułę stowarzyszenia, co znalazło odbicie w zmianie nazwy na Stowarzyszenie Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej.
Staliśmy się oficjalnie Kołem Zamiejscowym Stowarzyszenia.

Na jednym z jesiennych spotkań w 1998 r. kol. Gabriel Groch zapowiedział, że nie będzie już - ze względu na stan zdrowia - brał udziału w pracach Koła. W lipcu 1999 roku ukończył 90 lat.

W kolejnych latach gospodarzem naszych corocznych spotkań "opłatkowych" był kol. Konrad Szachnowski, dyrektor teatru "Miniatura" we Wrzeszczu.
Nie ma niestety zdjęć ze spotkania z 17 stycznia 1999 r., pierwszego jakie się odbyło w obszernych pomieszczeniach teatru.
Mamy natomiast kilka zdjęć ze spotkań w latach 2000-2004 (jest ich więcej - pokazujemy tylko niektóre).

Spotkanie opłatkowe 8 stycznia 2000 odbyło się oczywiście w lokalu Teatru "Miniatura". Kolędowaliśmy mało - zabrakło Zbyszka Adamskiego. Jednak bawiliśmy się świetnie.
Do tego stopnia świetnie, że powstała inicjatywa, by zorganizować BAL SANOCZAN (!).
Niestety na planach się skończyło.

13 kwietnia 2000 roku zmarł założyciel naszego koła kol. Gabriel Groch. Pochowany został 18 kwietnia na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Stawiliśmy się tam wtedy licznie by Go pożegnać.

Comiesięczne spotkania Koła odbywały się wówczas w siedzibie Towarzystwa Miłośników Gdyni.
Po roku 2001 straciliśmy ten lokal i musieliśmy je przenieść do kawiarni "Tygiel", przy ul. Władysława IV w Gdyni (od strony Wzgórza Św. Maksymiliana).
W dalszym ciągu spotykaliśmy się we wszystkie pierwsze czwartki miesiąca.

W tym czasie nasze spotkania noworoczno-gwiazdkowe odbywały się już regularnie w Teatrze "Miniatura".
Jest to główna impreza organizowana przez Koło.
Coraz bardziej udana. Sporo kolędowaliśmy (brała w tym udział nasza rodaczka, solistka Opery Bałtyckiej Monika Fedyk-Klimaszewska). Były też tańce, mnóstwo świetnego jedzenia (nasze panie ciągle pamiętają sanockie przepisy) i, nie ma co ukrywać, nie wszyscy za kołnierz wylewali.
Co najważniejsze, pojawiali się młodzi: urodzone już na Wybrzeżu dzieci Sanoczan.

10 stycznia 2004, w trakcie corocznego spotkania w Teatrze "Miniatura" we Wrzeszczu, powołaliśmy nowe władze Koła. Na Przewodniczącego ponownie wybraliśmy kol. Czesława Florka. W Zarządzie pozostała również kol. Halina Gustowska-Pawlenko - "spiritus movens" działalności Koła.
W spotkaniu wziął udział kol. Zbigniew Koziarz, były Przewodniczący Towarzystwa Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej (przeprowadzał je przez burzliwe czasy początku lat 1990-tych). Powrócił z Sanoka na Wybrzeże. Na stałe.

W kwietniu 2004 gościliśmy w Teatrze "Miniatura" "Sanoczan z Sanoka".
W dniach 24 - 25 kwietnia odbyła się tam dwudniowa impreza "Sanok w Miniaturze, czyli wyjedź w Bieszczady".
Imprezie patronowało Radio Gdańsk i Teatr "Miniatura". Pomysłodawcą i "promotorem" imprezy jest dziennikarz tego radia, mąż Sanoczanki, kol. Darek "Łoś" (Podbereski).
Nasze Koło podejmowało gości w sobotę, 14 kwietnia wieczorem.
Gdańscy organizatorzy są zawiedzeni słabym zainteresowaniem władz miejskich Sanoka (między innymi do skutku nie doszło planowane spotkanie czterech prezydentów: Gdańska, Gdyni, Sopotu i Sanoka, bo ... nie przyjechał prezydent Sanoka).
Może inaczej, a więc lepiej będzie w roku 2005? (nie było)
O imprezie pisał "Tygodnik Sanocki" - w artykule "Bieszczady w Miniaturze - Gdańsk zdobyty!".

Na spotkaniu opłatkowym 8 stycznia 2005 pojawił się były profesor naszego Liceum Męskiego w Sanoku, polonista kol. mgr Kazimierz Sowirko. Mieszka obecnie w Nowym Dworze Gdańskim. Pisze i publikuje opowiadania, eseje, powieści, wiersze.
W naszej imprezie wziął oczywiście udział kol. Zbigniew Koziarz, jeden z "Ojców Założycieli" naszego Koła.
Jest kilka zdjęć.

W czercu 2009 na nasze zaproszenie przyjechała do nas z Sanoka delegacja zarządu TPSiZS w składzie: Wojciech Wydrzyński - prezes, Waldemar Och - wiceprezes, Robert Najsarek i członek zarządu oraz starosta sanocki - Wacław Krawczyk.
Podejmowaliśmy ich godnie i serdecznie.
Nasi koledzy Czesław Florek, Zbigniew Adamski, Halina Gustowska-Pawlenko i Konrad Szachnowski dostali medale "Zasłużony dla Sanoka".
Tygodnik Sanocki pisał o wizycie w artykule "Sanoczanie u Sanoczan w Gdańsku".

Mamy kilka zdjęć ze spotkania opłatkowego w roku 2010.
Mamy też krótki filmik, głównie z pokazem tych fotografii.
Jest dostępny na YouTube pod adresem "Spotkanie oplatkowe Trójmiejskich Sanoczan - 2010".

W tym samym roku, 22 marca 2010 nasz kolega Konrad Szachnowski został odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze "Gloria Artis".

Rok później, w 2011 niestety przestał być dyrektorem teatru "Miniatura" (przeszedł na emeryturę) co zmusiło nas do poszukania nowego lokalu na nasze spotkania opłatkowe.
Przez kolejne dwa lata organizowaliśmy je w prywatnym mieszkaniu zaprzyjaźnionej rodziny, w śródmieściu Gdyni (przy ul. Świętojańskiej).
Mamy zdjęcia z tych (udanych) imprez (pokazujemy tylko nieliczne z wielu).
W roku 2014 nasz (nowy, po rezygnacji kol. Florka z powodu kłopotów zdrowotnych) Przewodniczący, kol. Krzysiek Szombara znalazł lepsze rozwiązanie - restaurację sopockiego oddziału ZNP "Belfer" (dla nas "Belferek").

Przez wiele lat nasze comiesięczne spotkania "zwykłe" odbywały się w kawiarni "Tygiel" przy ul. Władysława IV w Gdyni. Zmieniło się to w roku 2012. Otrzymaliśmy wtedy możliwość korzystania z lokalu Gdyńskiego Centrum Organizacji Pozarządowych, przy ulicy 3 Maja 27/31 (kilkanaście kroków od ul. 10 lutego, kilka kroków od kawiarni "Cafe Cyganeria"), z której to możliwości korzystamy do dzisiaj (2020). Jesteśmy jedną z gdyńskich NGO, o które Gdynia dba lepiej niż się to robi gdzie indziej
Nasze spotkania odbywają się w pierwsze czwartki miesiąca, początek o godz. 17.00.

Jesienią 2014 kol. Tadek Piotrowski uruchomił witrynę internetową Koła.
Tym razem w gościnnym portalu Stowarzyszenia Piotrowskich ze Strachociny.
(Wcześniej, pod koniec lat 1990. "próbna" wersja witryny funkcjonowała przez pewien krótki czas w ramach witryny służbowej kol. Piotrowskiego w Akademii Morskiej.)

29 listopada 2015 zmarł nasz kolega Czesiek Florek, były przewodniczący naszego Koła (w latach 2000-2013).
Pożegnaliśmy go 3 grudnia na mszy św. w gdyńskim kościele pod wezwaniem Chrystusa Miłosiernego a potem na cmentarzu komunalnym w Małym Kacku.
Miał 86 lat. Był człowiekiem prawym, ciepłym, uczynnym, życzliwym dla ludzi.
Od czasu założenia naszego Koła w latach 70 był jednym z najważniejszych "filarów", o które opiera się jego działalność, a także jednym z najbardziej aktywnych jego członków. Z uwagi na stan zdrowia zrezygnował w 2013 r. z przewodniczenia Kołu.
Będzie nam go brakować.

17 stycznia 2015 bawiliśmy się na spotkaniu opłatkowym.
Znowu w sopockim "Belferku" (jak w roku ubiegłym).
Było blisko 40 osób, w tym także młodzi (!), co cieszy.
Trochę kolędowaliśmy, trochę "nie wylewaliśmy za kołnierze", ale przede wszystkim gadaliśmy - nie tylko o Sanoku.
Wszystko to opisał kol. Władek Piotrowski w sprawozdaniu "Spotkanie opłatkowe Pomorskiego Koła TPSiZS w 2015 r.".
Mamy trochę fotografii.
Kilka można oglądnąć tutaj.
Mamy też krótki filmik.
Jest dostępny na YouTube pod adresem "Spotkanie oplatkowe Trójmiejskich Sanoczan - 2015".

Spotkanie opłatkowe w roku 2016 znowu miało miejsce w "Belferku" (jak przez ostatnie dwa lata).
Tym razem balowaliśmy 30 stycznia.
Było 45 osób, w tym dwoje z naszych "celebrytów", Monka Fedyk-Klimaszewska i Konrad Szachnowski.
Kol. Beata Buczek-Żarnecka nie mogła przyjść bo akurat miała przedstawienie.
Nie przyszedł także kol. dr Knypl (wybierał się ale w ostatniej chwili zachorował).
Atmosferę jak zwykle robili dwaj Zbyszkowie: Koziarz i Adamski.
Trochę jedliśmy, trochę piliśmy, trochęśmy śpiewali, rzecz jasna kolędy, ale przede wszystkim przegadaliśmy te kilka godzin. Upłynęły jak jedna chwila.
Tańców tym razem nie było.
Znowu (jak w poprzednim roku) wszystko to opisał kol. Władek Piotrowski w sprawozdaniu "Spotkanie "opłatkowe" Pomorskiego Koła TPSiZS w 2016 r. (jak je widział uczestnik siedzący przy stoliku w kącie sali)".

11 maja 2016 zmarł członek naszego Koła kol. Zenon Knypl, człowiek wielu talentów, uczestnik naszych corocznych spotkań, zaprzyjaźniony z wieloma z nas.
Pożegnaliśmy go 16 maja na mszy w gdańskim kościele Dominikanów p.w. Świętego Mikołaja a potem na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Łostowickiej w Gdańsku.

Wiosną 2016 kol. Krzysztof Szombara złożył rezygnację z pełnienia funkcji Przewodniczącego tłumacząc to kłopotami zdrowotnymi.
3 czerwca w jego miejsce wybraliśmy na Przewodniczącego kol. Zbigniewa Koziarza - jednego z Ojców Założycieli naszego Koła.
Krzysztofowi podziękowaliśmy za trudny do przecenienia wkład w samo istnienie Koła. Nie zapominając o jego żonie Marysi.

Na spotkaniu opłatkowym 21 stycznia 2017 (ponownie w sopockim "Belfrze") medale "Zasłużony dla Sanoka" otrzymali kol. Monika Fedyk-Klimaszewska, kol. Władysław Pyrcak i kol. Krzysztof Szombara (dopiero teraz!).
Miał je wręczać Prezes Towarzystwa kol. Wacław Krawczyk ale zachorował i nie dojechał.
I to nasze spotkanie opłatowe opisał kol. Władysław Piotrowski. Jest oczywiście dostępne tu, jako "Spotkanie "opłatkowe" Pomorskiego Koła TPSiZS w 2017 r.".

19 września 2017 dokonaliśmy odsłonięcia na grobie gen. Dąbka ufundowanej przez nasze Koło tablicy informującej o nadania mu pośmiertnie tego stopnia

24 września 2017 świętowaliśmy (znowu w sopockiej restauracji ZNP "Belfer") 40-lecie istnienia naszego Koła.
W trakcie imprezy troje naszych koleżanek i kolegów, Beata Buczek-Żarnecka, Eugeniusz Szałankiewicz i Bogusław Michalski otrzymało medale "Zasłużony dla Sanoka", które wręczył im Prezes Towarzystwa kol. Wacław Krawczyk.
Z okazji jubileuszu kol. Władysław Piotrowski na podstawie własnych wspomnień i tego co usłyszał od innych członków naszego Koła, w tym tego co zamieściliśmy w niniejszej witrynie napisał "Krótką historię Koła". Jest oczywicie tutaj dostępna (trzeba kliknąć na tytuł), egzemplarze jej drukowanej wersji otrzymali uczestnicy jubileuszowego spotkania.

W sobotę 13 stycznia 2018 spotkaliśmy się na tradycyjnym Sanockim Opłatku. Tym razem we Wrzeszczu w restauracji "Logos" Przyszło 28 osób. Z naszych "celebrytów" tylko Monika Fedyk-Klimaszewska.

W kolejnym roku 2019 na Sanockim Opłatku ponownie spotkaliśmy się w restauracji "Logos". Znowu 13 stycznia jak rok wcześniej.
Jak zawsze było dzielenie się opłatkiem i rozmowy przy wspólnym, zastawionym jedzeniem i piciem (także napojami "wyskokowymi") stole.

W marcu zmarł kol. Bogdan Michalski, jeden z twórców naszego Koła, w najstarszych, pionierskich czasach istnienia Koła jego sekretarz.
Pożegnaliśmy go we wtorek 26 lutego na mszy u Redemptorystów a potem na Cmentarzu Witomińskim.

19 września 2018 wzięliśmy udział w uroczystości ku czci gen. Dąbka (jak podkreślano w wygłaszanych przemówieniach "syna Ziemi Sanockiej"). W imieniu naszego Koła kwiaty na mogile Generała złożył kol. Julek Michenko.
Potem pojechalśmy na Oksywie gdzie w kościele garnizonowym czekała na odsłonięcie tablica ufundowana wspólnie przez nasze Koło i przez gdyński oddział Związku Oficerów Rezerwy.
Po odsłonięciu i poświęceniu tablicy modliliśmy się na mszy św. w której licznie uczestniczyli studenci Akademii Marynarki Wojennej przygotowujący się do przysięgi wojskowej. Po mszy wzięliśmy udział w żołnierskim (też przez nas współfundowanym) poczęstunku na plebani (wojskowa grochówka!).

Kościół garnizonowy ma całościenne kolorowe witraże przez które w południe 19 września z pogodnego nieba mocno świeciło słońce. Stąd taki a nie inny wygląd zdjęcia "naszej"tablicy (załączamy bo innego nie mamy):

Jesienią 2019 kol. kom. Zbyszek Koziarz podał się do dymisji ze względu na kłopoty zdrowotne. 7 listopada na nowego Przewodniczącego Koła wybraliśmy kol. Julka Michenko.

Znacznie więcej o Kole i jego działalności od informacji tutaj podanych (zwłaszcza z czasów najnowszych, o których tu jeszcze nie napisaliśmy), można dowiedzieć się zaglądając do rubryk "Aktualności" i "Archiwum".
Można w nich też znaleźć linki do wielu innych konkretnych materiałów tę działalność opisujących.

Władze Koła

Lata najdawniejsze