GABRIEL GROCH - inżynier, menadżer, żeglarz, jeden z dwu (obok Zbigniewa Koziarza) Ojców Założycieli trójmiejskiego Koła Sanoczan

      Urodził się 9 lipca 1909 r. w Sanoku.
      Wychowanek sanockiego Gimnazjum im. Królowej Zofii. Maturę zdawał w 1927 (klasa "b").
      Studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał absolutorium w 1938. W czasie studiów pracował w Mechanicznej Stacji Doświadczalnej Politechniki jako asystent. Od 1938 nauczyciel w Państwowej Szkole Technicznej we Lwowie.
W czasie wojny współpracował z ruchem oporu.
      W grudniu 1944 wyjechał do Sanoka gdzie, jako inżynier miejski, kierował odbudową wodociągów i elektrowni (opisał te lata we wspomnieniach: " Pierwsze światło elektryczne po wojnie" w "Księdze Pamiątkowej 100-lecia Gimnazjum w Sanoku" ).

      Wiosną 1946 przeniósł się do Gdyni.
      Odtąd na stałe związany z Wybrzeżem.
      Nie stało się to przypadkowo. Już w okresie studiów interesował się żeglarstwem morskim. W 1933 współorganizował Akademicki Związek Morski i pierwszy akademicki obóz żeglarski w Jastarni. Odbywał liczne rejsy jachtowe po Bałtyku, był instruktorem i kierownikiem akademickich obozów żeglarskich. Tuż przed wojną, 24 lipca 1939 r. otrzymał patent kapitana żeglugi morskiej PZŻ (nr 44).
      Aktywność żeglarską wznowił natychmiast po przeprowadzce na Wybrzeże w 1946.

      15 maja 1946 objął stanowisko kierownika wydziału mechanicznego Stoczni nr. 13, obecnej Stoczni Gdyńskiej.
      Od maja 1948 kierownik wydziału techniczno-nawigacyjnego przedsiębiorstwa połowów kutrowych "Arka". Od lipca 1950 dyrektor techniczny, a od 1 stycznia 1951 dyrektor naczelny tegoż przedsiębiorstwa.
      Przez kilka miesięcy 1950 roku na delegacji do przedsiębiorstwa połowowego "Barka" w Świnoujściu jako doradca techniczny dyrektora.
      Od 1 lutego 1952 dyrektor Rybackiej Bazy Remontowej w Pucku.
      Od 1 stycznia 1953 zastępca dyrektora do spraw eksploatacyjnych Centralnego Zarządu Rybołóstwa Morskiego w Szczecinie.
      W tym samym roku przeniesiony do Gdyni na stanowisko kierownika jednego z wydziałów Morskiej Centrali Zaopatrzenia.
      Od stycznia 1956 wiceprezes d/s technicznych Krajowego Związku Spółdzielni Rybołóstwa Morskiego w Gdyni.
      Od marca 1957 znowu w przedsiębiorstwie "Arka", tym razem jako główny inżynier, a następnie zastępca dyrektora do spraw technicznych. Od 1 października 1958 ponownie zostaje dyrektorem naczelnym "Arki".

      Od stycznia 1965, po połączeniu "Arki" z "Dalmorem", zastępca dyrektora "Dalmoru" do spraw produkcji.
      Od lipca 1965 na placówce w North Shields w Wielkiej Brytanii jako kierownik tamtejszego oddziału przedsiębiorstwa Gdynia America Line.
      Po powrocie do kraju, od 24 grudnia 1968 r. w Morskim Instytucie Rybackim. Początkowo przy nadzorze budowy statku badawczego "Profesor Siedlecki", a od lipca 1972 r. w Branżowym Ośrodku Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej.

      10 lipca 1974 przechodzi na emeryturę.
      Już jako emeryt, w latach 1975 - 1976., z ramienia Przedsiębiorstwa Transportowo-Usługowego Rybołóstwa Morskiego "Transocean" w Szczecinie, pełni obowiązki kierownika wypraw łowczych na wody Pacyfiku, a następnie Afryki pn-zach.

      Przez cały okres pracy zawodowej, a także po jej zakończeniu oddaje się swej pasji: żeglarstwu morskiemu.
      Już w 1946 r. organizuje sekcję żeglarską klubu sportowego w Stoczni Gdyńskiej (wówczas Stoczni Nr 13). Dowodzi w tym czasie jachtem "Mariusz Zaruski" w rejsach po Bałtyku. Jest instruktorem na obozach żeglarskich w Jastarni.
      Do pływania wraca, po kilkuletniej przerwie, w 1956 r. W 1957 r. dowodzi, jako komandor, rejsem statków szkolnych "Zew Morza" i "Mariusz Zaruski" w rejsie do Narviku.

      W 1958 r. współorganizuje sekcję żeglarską klubu sportowego "Arka" w Gdyni.
      W latach 1957 - 1962 jest przewodniczącym okręgu gdańskiego PZŻ. W latach 1970 - 1974 pełni funkcję komandora Yacht Klubu Polskiego, a następnie zostaje wybrany jego komandorem honorowym.
      Do roku 1998 był członkiem Sądu Koleżeńskiego Klubu.

      W roku 1977 założył w Trójmieście koło zamiejscowe Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka.

      Zmarł 13 kwietnia 2000 roku. Pochowany 18 kwietnia na Cmentarzu Witomińskim.