Pochodził z Jaćmierza (z Posady Jaćmierskiej), gdzie urodził się 27 stycznia 1900.
Szkołę podstawową ukończył w Jaćmierzu.
Jest wychowankiem sanockiego Gimnazjum Męskiego im. Królowej Zofii - maturę zdał w 1921.
W latach 1919–1920 jako ochotnik-gimnazjalista brał udział w walkach polsko-ukraińskich a potem w wojnie polsko-bolszewickiej.

Studia polonistyczne odbył w latach 1922–1926 na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie.
Do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel w Przemyślu i w Stanisławowie (gdzie był zastępcą dyrektora Liceum Handlowego).
W czasie wojny był organizatorem tajnego nauczania w powiecie sanockim. Pełnił funkcje referenta szkolnictwa średniego i przewodniczącego tajnej Państwowej Komisji Egzaminacyjnej.

Po wojnie był założycielem i dyrektorem Liceum Pedagogicznego w Sanoku. W 1951 został usunięty z tego stanowiska za odmowę wspólpracy z Urzędem Bezpieczeństwa.
Był uwielbianym i cenionym przez uczniów polonistą w Liceum Ogólnokształcącym Męskim w Sanoku, a po 1956 także jego wicedyrektorem.

Był jednym z inicjatorów Zjazdu Koleżeńskiego z roku 1958 zorganizowanego z okazji 70–lecia pierwszej matury w sanockim Gimnazjum im. Królowej Zofii, był też współredaktorem i współautorem wydanej później publikacji "Dwa dni w mieście naszej młodości".
Po reaktywowaniu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka został przewodniczącym jego sekcji wydawniczej wydającej "Roczniki Sanockie".
W 1994, będąc już na emeryturze wydał książkę wspomnieniową "Miniony czas ".

Zmarł 22 lipca 1985. Pochowano go w rodzinnym Jacmierzu.

W Sanoku, na Dąbrówce jest ulica jego imienia.

W Wikipedii istnieje obszerny artykuł: Józef Stachowicz.