Urodził się w Zagórzu 11 lipca 1916. Jego rodzicami byli Stanisław Golarz i Maria z domu Kajzer.
Absolwent Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku. Maturę zdał w roku 1935 (razem z Gabrielem Grochem, założycielem naszego koła).
Medycynę studiował na Wydziale Medycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, co przerwał wybuch wojny.
W Kampanii Wrześniowej pełnił funkcję lekarza.
Aresztowany przez Rosjan ostatecznie trafił na Workutę skąd wyrwał się po wybuchu wojny niemiecko-rosyjskiej gdy zaciągnął się do Armii Polskiej gen. Andersa, wraz z którą opuścił teren ZSRR.
We wrześniu 1943 zgłosił się do formowanej wtedy elitarnej jednostki komandosów tzw. cichociemnych. Jako cichociemny używał pseudonimu "Góral 2".
W nocy z 21 na 22 maja 1944 został zrzucony do okupowanej Polski. Wraz z gen. Leopoldem Okulickim, którego był adiutantem.
Po wojnie ukrywając swoją tożsamość zmienił nazwisko na Teleszyński. Dokończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego i na Akademii Medycznej w Gdańsku, gdzie został nauczycielem akademickim. Doktoryzował się i habilitował z zakresu leczenia wrodzonego zwichnięcia stawu biodrowego. Jest autorem wielu publikacji naukowych.
Od roku 1961 do przejścia na emeryturę (w 1981) pełnił funkcję ordynatora Oddziału Ortopedyczno-Urazowego Szpitala Miejskiego w Gdyni
W Wikipedii istnieje obszerny artykuł: Marian Teleszyński.
Na temat Mariana Golarza-Teleszyńskiego obszernie pisze witryna "Cichociemni - Elita dywersji" w artykule
Marian Golarz-Teleszyński - Cichociemny.