ALEKSANDER RYBICKI - muzealnik, twórca Skansenu w Sanoku
Urodził się 27 września 1904 w Hołuczkowie, w Ziemi Sanockiej, zmarł 14 padziernika 1983 w Rzeszowie.
W latach 1928 - 1934 studiował na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, formalnie medycynę (której nie ukończył) ale jednocześnie etnografię, historię sztuki i muzealnictwo.
W 1934 przeniósł się do Sanoka gdzie współtworzył Muzeum Ziemi Sanockiej (na Zamku Królewskim w Sanoku), w którym zatrudniono go jako kustosza.
Udział w kampanii wrześniowej brał jako podkomendny mjra Henryka "Hubala" Dobrzańskiego.
Potem działał bardzo aktywnie w ruchu uporu, najpierw w ZWZ potem w AK, w ramach Komendy Głównej, w sztabie Obwodu Sanok. Organizował trasy przerzutowe, którymi kierował. Był twórcą szlaków kurierskich, które przez Ziemię Sanocką wiodły na Węgry. Sam był również aktywnym kurierem, a następnie łącznikiem Rządu Emigracyjnego z krajem. Wykonał ok. 30 misji kurierskich na trasie Sanok-Budapeszt.
W 1947 został aresztowany przez NKWD w Bukareszcie i skazany na 25 lat łagru. Zwolniony w 1955.
Po powrocie do Sanoka objął funkcję kustosza działu etnograficznego w muzeum.
W latach 1956-1958 organizował prace ratownicze ocalałych zabytków, których efektem było utworzenie sanockiego skansenu.
Został jego pierwszym dyrektorem, którą to funkcję pełnił aż do przejścia na emeryturę w 1973.
W Wikipedii istnieje obszerny artykuł: Aleksander Rybicki.
