Pochodził z Trześniowa, gdzie urodził się 2 lipca 1891.
Szkołę podstawową ukończył w Jaćmierzu.
Jest wychowankiem Gimnazjum im. Królowej Zofii - maturę zdał w 1910 (klasa "a").
W czasie I wojny światowej służył w armii Austro-Węgier jako oficer liniowy piechoty. Dostał się do niewoli rosyjskiej, z której uciekł i ostatecznie trafił do armii Hallera we Francji.
Wziął udział w Wojnie Bolszewickiej 1920 roku.
W dwudziestoleciu międzywojennym służył w wojsku, na coraz wyższych stanowiskach oficerskich.
W czasie kampanii wrześniowej dowodził 11 Karpacką Dywizją Piechoty w składzie Armii „Karpaty”.
Przez Węgry przedostał się do Francji, gdzie został awansowany na generała brygady i powołany na stanowisko dowódcy 2 Dywizji Strzelców Pieszych.
Po klęsce Francji na rozkaz dowództwa przeszedł wraz ze swoją dywizją do Szwajcarii gdzie był internowany do końca wojny.
Tam między innymi zorganizował dla swoich żołnierzy naukę na poziomie średnim i wyższym (blisko 300 żołnierzy uzyskało dyplomy szwajcarskich szkół wyższych, ponad 60 uzyskało stopień doktora).
W 1945 powrócił do Polski, gdzie pełnił wysokie funkcje w LWP. W 1947 awansowano go do stopnia generała dywizji.
Zmarł w 1948 roku. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

W Wikipedii istnieje obszerny artykuł: Bronisław Prugar-Ketling.