Zbigniew Koziarz
 
I   d   ą     Ś   w   i   ę   t   a

            Jak to się dzieje i naprawdę nie wiem skąd
            Urzeka nas co roku od nowa, magia Bożonarodzeniowych Świąt,
            Lato przemija, już jesień i ziemia chłodem lekko ścięta,
            A my już myślimy o tych wspaniałych, choinkowych, rozśpiewanych Świętach,

            Przygotowania, przepisy, porządki, trwają cały grudzień,
            A gdy jesteśmy trochę starsi, robimy to niestety w pewnym trudzie,
            Lecz aby uciec od ponurej aury i późnych lat szarości,
            Robimy to z radością, a nawet z miłości.

            Bo przecież uczuciem ciepła tchną nasze najczulsze wspomnienia,
            Rodzinnego domu, całej Rodziny i z Ojcem choinki strojenia,
            Zapachu potraw Matczynych, choćby smak ich trwał tylko chwilę,
            Podawanych z sercem na domową, rodzinną, uroczystą wigilię.

            Gdy pierwsza gwiazda błyśnie na nocnym nieboskłonie,
            W przyjaźni i miłości łączą się nasze dłonie,
            Bo przez tę gwiazdę jesteśmy tylko o krok od Betlejemu,
            Bo dzisiaj świeci ona nam tutaj, jak również tam Jezusowi małemu.

            „Wśród nocnej ciszy” brzmi kolęda pierwsza,
            Śpiewamy jeszcze inne melodyjnie i wszystkie do wiersza,
            Nikt nas ich nie uczył, a wszystkie są nam dobrze znane,
            Bo z mlekiem naszych Drogich Matek zostały wyssane.

            Cieszmy się i radujmy, z naszej duszy jakby odnowienia,
            Łatwiej przejdą nam trudy życia i różne codzienne zmartwienia,
            Niech czar wigilii, choinki, pasterki, opłatka sięga do wszystkich bliskich i daleko stąd,
            Niech nami zawładnie bez reszty magia Bożonarodzeniowych Świąt.

                                                                            Zbigniew Koziarz
                                                                        Gdynia, 27 grudnia 2018 r.